Αξίες μας

Αξίες μας

Αλληλεγγύη = αλληλοβοήθεια, αλληνοούθια

Σύνεση = φρόνηση, με βάση τη λογική

Μέτρο = μέτρο σε όλα, στα λόγια, στα πάθη κλπ

Δικαιοσύνη = ίση αντιμετώπιση, αξιοκρατία

Ανδρεία = η κατάκτηση των παθών

Σοφία = γνωρίζω καλά αυτό που κάνω

Σκοπός μας

Σκοπός μας

Η βοήθεια στην επίλυση των προβλημάτων της ιδιαίτερης πατρίδας μας που είναι «Η Όλυμπος». Η γνώση, η διατήρηση και διάδοση των ηθών, των εθίμων και της πολιτιστικής μας παράδοσης σε όλες τους τις εκφάνσεις, στην Όλυμπο ή στην ξενητιά. Η επικοινωνία και η ψυχαγωγία των μελών μας στην παροικία μας του Πειραιά, της Αττικής, αλλά και εν γένει όπου Ολυμπίτης.
Όραμα μας

Όραμα μας

Να ξαναδούμε την Όλυμπο γεμάτη ζωή και ανεπτυγμένη. Να μην αφήσουμε να φθείρει ο χρόνος ότι καλό παραλάβαμε από τους προγόνους μας. Να συνεχίσει το δημιουργικό έργο της η Αδελφότητά μας.

Ιδιωτικές ή κοινόχρηστες ακτές;

Ένα ερώτημα που φαίνεται να αρχίζει να απασχολεί την κοινωνία των συμπατριωτών μας είναι το αν θα πρέπει να επιτραπεί σε κάποιους επιχειρηματίες να τοποθετήσουν ξαπλώστρες και ομπρέλλες στην παραλία του Διαφανίου. Ενδιαφερόμενοι φέρεται να είναι οι λειτουργοί των εστιατορίων/καφετεριών επί της παραλίας.


Στην παραλία του Διαφανίου απολαμβάνουν μέχρι σήμερα ελεύθερα τη θάλασσα όλοι οι συμπατριώτες μας και πολλοί από τους επισκέπτες του τόπου μας.


Καλό θα ήταν όμως να σκεφτούμε και μερικά άλλα πράγματα:


Η παραλία του Διαφανίου, μαζί με τον μώλο, είναι ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας. Από κεί έφευγαν και εκεί ξαναγυρνούσαν όλοι:


• Οι μαούνες, οι βάρκες και τα καΐκια, γεμάτα με ανθρώπους που πήγαιναν προς τη Σαρία, για να ξαναγυρίσουν με τους καρπούς του μόχθου τους, με τις σάκκες γεμάτες με τα γεννήματα της στενής αλλά πλούσιας γής. Πρός τις Μερές, τον Άη Μηνά, το Φορόκλι, το Νάτι, για να φέρουν τον ευλογημένο καρπό της ελιάς.


• Οι πανηριώτες, με τα πανέρια με τους άρτους και όλα τα άλλα που ήταν απαραίτητα για να γίνουν όπως πρέπει τα πανηγύρια του Άη Γιάννη, του Άη Παντελέμου, της Αγιάς Σοφιάς, και του Άη Ζαχαριά.


• Οι ταξιδιώτες, με τις βαριές αποσκευές τους και τις ακόμη πιό βαριές αναμνήσεις τους. Πόσα δάκρυα λύπης δεν έχουν χυθεί εκεί, από τον πόνο του αποχωρισμού, και πόσα δάκρυα χαράς από την επιστροφή των ξενιτεμένων;

Λέμε συχνά ότι ο τόπος μας είναι μοναδικός και είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν. Η παραλία του Διαφανίου δεν είναι κι αυτή ένα κομμάτι αυτού του μοναδικού τόπου; Τι εμπόδισε μέχρι σήμερα τα καταστήματα που είναι κοντά στην παραλία να δουλέψουν και να προκόψουν; Αν κάποιος που κάνει μπάνιο στην παραλία του Διαφανίου θέλει να πιεί έναν καφέ, μπορεί να το κάνει σε απόσταση λίγων μέτρων σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που υπάρχουν. Αν μπουν έστω και λίγες ομπρέλλες και ξαπλώστρες, πόση ακτή θα απομείνει ελεύθερη;

Υπάρχει όμως κι άλλος ένας λόγος που πρέπει να κρατήσουμε τις ακτές μας ελεύθερες. Αν μπούν ξαπλώστρες και ομπρέλλες, η παραλία του Διαφανίου θα είναι μια παραλία σαν όλες τις άλλες. Αυτό πραγματικά θέλουμε; Γιατί να έλθει ένα μακρινός επισκέπτης; Για να δεί μια παραλία σαν όλες τις άλλες; Το πραγματικό συμφέρον των επιχειρηματιών δεν είναι να απολαμβάνουν οι πελάτες τους ένα τοπίο, με μια παραλία ξεχωριστή απ’ όλες τις άλλες;

Αντί να συζητάμε για ιδιωτικές ξαπλώστρες και ομπρέλλες, δεν θα μπορούσαν να φυτευτούν λίγα ακόμη θαλασσόδεντρα για να κάνουν σκιά και να συνεχίσει η παραλία να είναι όπως μέχρι σήμερα και ακόμα καλύτερη;

Τελικά, το ερώτημα στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι ένα: θέλουμε η θάλασσα και οι ακτές να είναι ιδιωτικό ή κοινόχρηστο αγαθό;

Σπάνια και περιζήτητη η απείραχτη, κατά το δυνατόν, παραλία του Διαφανιού

Σπάνια και περιζήτητη η απείραχτη, κατά το δυνατόν, παραλία του Διαφανιού

Ήδη ξεκίνησε η ιδιοποίηση με μια «αθώα» ομπρέλλα

Ήδη ξεκίνησε η ιδιοποίηση-καταπάτηση με μια «αθώα» ομπρέλλα

Share →

Leave a Reply